زندگي خصوصي دخملي

روز چهارشنبه كه به خاطر يه كار اداري به تهران رفتيم. و پنج شنبه رو خونه عمه فرحين بوديم.

غروب پنجشنبه تو راه برگشت ترنم خانوم از لحظه‌اي كه راه افتاديم همش مي‌پرسيد :" بابايي چقدر مونده تا به رستوران مهتاب برسيم؟ " 

بابايي : " یک ساعت و نیم ديگه"

ترنم : خيليه؟؟

من : " نه ، حالا كمي بازي كن تا بعد"

5 دقيقه بعد : ترنم:"نرسيديم؟؟!!!"

من :" نه مامان هنوز خيلي مونده!"

ترنم:" تو كه گفتي خيلي نيست."

من : " منظورم به اين زوديها هم نبود كه "

 10 دقيقه بعد ...." نرسيديم؟؟؟؟"

من : هر وقت نزديك شديم بهت اطلاع مي‌دم."

15 دقيقه بعد . ترنم: " خيلي مونده؟ "

من :  

20 دقيقه بعد ، 25 دقيقه بعد و.........

خلاصه آقا هر 5 دقيقه يكبار اين ديالوگ تكرار مي‌شد.

حالا رسيدم رستوران مهتاب . فكر مي‌كنين براي چي خانوم تا اونجا هي پرسيد و ما رو كچل كرد؟؟؟

فقط به خاطر يه بسته سيب زميني سرخ كرده و مرغ سوخاري با سس .

ترنم وقتي به رستوران مهتاب رسيديم:

ترنم بعد از اينكه از مهتاب اومديم بيرون و خيالش راحت شد:

ماماني :  

جمعه بابايي مراسم مكه يكي از دوستاش دعوت بود بنابراين من و ترنم هم چون تنها بوديم رفتيم خونه مامان جون و با اونا رفتيم بيرون شهر.

 ترنم كلي توي طبيعت براي خودش بازي كرد و گل چيد .

غروب كه به خونه اومديم يكي از گلها رو گذاشته تو ليوان پر از آب و بعدم گذاشتش جلوي تلويزيون.

بهش مي‌گم :"عزيزم  اين گل براي اتاق خودت خيلي قشنگ تره ها .... "

 برگشته مي‌گه : " مامان ، آدم خوب نيست تو زندگي خصوصی كسي دخالت كنه‌ها"

من :  

ترنم :  

من :