خانه تكاني و اين روزهاي خانه ما

سلام عزيز دلم . دختر خوشگلم. قربونت بره ماماني .

اين چند وقت كه ماماني شروع به خونه تكوني عيد كرده دخملي هم حسابي كمك كار مامانه   .

از اون طرف هم ، از 15 بهمن ساعتهاي كاري تغيير كرده (آخه اراك شده كلان شهر) و بعداز ظهرها ماماني تا ساعت 5/3 سر كاره و وقتي مي‌رسه خونه نه ديگه تواني داره و نه وقتي كه بخواد بيشتر بنويسه.البته اينم بگم كه ديگه پنجشنبه‌ها تعطيل شديم. 

خلاصه نزديكي عيد هم مزيد بر علت شده و حسابي سرمون شلوغه.

ترنم هم اين چند روز ، چند ساعتي يكبار يه شاخه گل (گلي كه پارسال اداره بابت روز زن بهمون داده بودن) مياره و مي‌ده بهم كه يعني خسته نباشي.

چند روز پيش دختري كفشي رو كه آخراي تابستون برايش گرفته بودم و چند بار بيشتر نپوشيده بودش و گذاشته بودمش براي عيدش (آخه ست لباساشه) ، پوشيد و ديديم اي دل غافل براش كوچيك شده. حالا بايد وقتي بزاريم و دختر شاه پريون رو راضي كنيم تا بريم بازار و برايش كفش بخريم.

جمعه گذشته با بابايي و ترنم نشسته بوديم پاي تلويزيون  و برنامه آ.ك.ا.د.م.ي رو نگاه مي‌كرديم.

 من بينوا از دهنم در اومد كه اي كاش روشنا حذف بشه . آقا چشمتون روز بد نبينه همينكه مجري بين روشنا و اميرحسين ، گفت كه روشنا حذف شده ، دختري ما زد زير گريه كه چرا تو گفتي روشنا حذف بشه ، بايد گوشواره به گوش( امير حسين بينوا ) حذف مي‌شد.

حالا هر چي ما توضيح مي‌ديم  كه عزيزم چند ميليون نفر راي دادن تا مشخص بشه كي بايد حذف بشه ولي كو گوش شنوا ، فقط حرف خودشو مي‌زد كه تقصير ماماني شده .

خلاصه من اون موقع بود كه ياد يه درس توي دوره ابتدايي افتادم كه "لعنت بر دهاني كه بي موقع باز شود" (آخه اين درسها و اين مدرسه رفتن ها براي اين بود كه ماها ياد بگيريم نه اينكه فقط نمره قبولي بگيريم و بيايم بالا.)

اينم چند تا عكس از گل دختر ( البته كمي قديمي).